Whooooo 21 augustus 2011, 17:36

Het werkt!!!!!11one :D

Dag 0 - Huh? Wat? 21 augustus 2011, 17:36

Dus, lieve lezer, waar ben je nu weer terechtgekomen?

Op dit kleine stukje interwebs zullen akaIDIOT (Mattijs), Dutchy (Edwin), kaasbol (Michiel) en Sakartu (Peter) proberen de rest van de wereld op de hoogte te houden van hun avonturen tijdens de grote europa rondreis (a.k.a. de TuinTrip). De site zelf is tijdens de reis gemaakt en zal nog wat veranderen, zodra aka weer zin heeft om eraan verder te proggen :) We verwachten in ieder geval nog plaatjes support, 3d-acceleratie en tv-out.

Happy reading!

-- De Tuintrippers

P.s. als we lui of brak zijn en weinig zin hebben om te typen zou het kunnen dat je onze progress beter kunt volgen op onze twitter

Dag 1 en 2 - Brak in Berlijn 21 augustus 2011, 17:37

Zondag 14 augustus was het dan eindelijk zover, de trippers gingen op weg! Destination: Berlijn.

Na een reis van een uurtje of 7 gevuld met dikke duitsers in dikke auto's dodgen, drum 'n bass en werken aan de website kwamen we aan in Berlijn. We hadden al een el cheapo hostel geboekt, gelegen in een stukje van Berlijn dat het beste te omschrijven valt als urban jungle, including vergane oude industrie, vreemde mensen met winkelkarretjes en hele dronken vervelende australiërs.

Omdat het vrij hard regende en het schijnbaar happy hour was in de bar van het hostel besloten we een biertje of twee te doen tot het weer verbeterde. Toen we 7 uur later de bar uit zwabberden om naar bed te gaan waren de 2 biertjes veranderd in een wat groter aantal.

De volgende ochtend begon rond een uurtje of 12, toen de zombiegeluiden uit kamer 532 erop duidden dat er weer leven in de brouwerij was. That is, voor 3 van de 4 trippers, één tripper die anoniem wil blijven had dermate veel gulden vocht genuttigd dat hij de rest van de dag KO was.

Uitbrakken met een broodje gezond ging vrij goed en toen we (inmiddels met 4 man) aangekomen waren bij de pizzeria die ons diner ging verzorgen waren we weer een heel eind aanwezig en wakker. Na de coole ober gedag te hebben gezegd zijn we begonnen met het vervullen van onze culturele wensen. Van het grote centraal station zijn we via de Bundestag naar de Reichstag gegaan en van daar richting het holocaust monument gewandeld. Toen een drankje in het Sony Center en vanaf daar naar het centrum der nerdisme in Berlijn: C-Base. Ook daar weer een braaf non-alcoholisch drankje gedaan, een hostel geboekt voor onze volgende bestemming en op tijd naar bed.

Namens de Trippers -- Sakartu

Dag 3 en 4 - Shiny metal 21 augustus 2011, 17:38

TL;DR: Dresden == konijn, metal, shiny en nice, op naar Praag :D

Na onze tijd wat te hebben verdaan met nerden in de lounge area van het hostel in Berlijn werd het toch eens tijd in de auto te stappen richting de volgende marker op de map: Dresden. Achteraf best een korte route, al is een half uur zonder muziek rijden omdat één of andere nerd het nodig vindt ruzie te maken met het geluid op de muzieklaptop natuurlijk minder optimaal.

In Dresden bleek Tom wat eerder een zwart/wit-geblokt vlaggetje te tonen dan we hadden verwacht, waarna in een druk stuk Neustadt de auto niet direct erg dichtbij het hotel konden parkeren. Het vinden van hotel 'Mezcalero' bleek ook niet zozeer erg makkelijk, maar eenmaal gevonden werden we begroet door een ronde Duitser in een shirt van de Dropkick Murphy's. Gelukkig sprak deze vrolijke Duitser vrij goed Engels. Omdat het hele hotel was volgeboekt konden we gebruik maken van de zolderkamer. Een hele grote kamer met zes bedden, zeeën van ruimte en een riante douche, dit alles ingericht in een soort mexicaanse stijl met matrassen op stukken steen met gezichten; erg vet :)

Honger krijgen we nog altijd volautomatisch, en Murphy (geen idee hoe die kerel heet, maar zo noemen we eerdergenoemde ronde Duitser) wist waar de leuke stukjes Neustadt waren. Uiteindelijk een Italiaans restaurantje uitgekozen waar sommige mensen moeite hadden met het identificeren van bepaalde ongewenste stukken groente en ze vrij forse glazen Erdinger Weißbier schonken. Misschien het leukste van dat restaurantje, waar we op een terras zaten omringt met bomen, was het konijntje wat er los rondhuppelde. Superschattig beestje dat bij alle gasten even aan de tas op de grond kwam knagen :D Helaas moest Nijntje naar bed op een gegeven moment, maar we hebben nog net wat bedtijd-verhaaltje-foto's kunnen maken (volgt vast later :)).

Tegen de tijd dat onze buikjes wat extra ronding hadden verzameld was het pas 20:00. Wat potjes Magic spelen overbrugde de tijd voor we de kroeg die onze grote vriend Murphy aanraadde verkenden. De 'Heavy Duty' bleek vrij goed omschreven te zijn als 'metal bar', inclusief een soort van Abraham Lincoln look-alike en z'n maat met een andere grote hoed en baard. Twee vrij forse pilsjes later waren we allemaal wat aan het inkakken en hebben we onze shmancy bedjes in het Mezcalero opgezocht.

In bed vonden sommige mensen dat het gratis WiFi eerst nog gebruikt moest worden voor het downloaden van wat Duke Nukem-geluidjes, waarna de "balls of steel" en "blow it out your ass"-quotes rijkelijk door de kamer vloeiden voor we heerlijk in slaap vielen op onze stylish bedden.

De volgende ochtend werd er gretig gebruik gemaakt van de grote badkamer en plenty tijd om uit te checken, al maakte Peter er werk van het warme water vakkundig op te maken.

Omdat Praag niet bijster ver rijden is vanuit Dresden hadden we nog ruim tijd het mooie oude centrum van Dresden nog te gaan bekijken, waar we geen spijt van hebben; alle mooie oude gebouwen die ze in Dresden konden vinden hebben ze taktisch op één vierkante kilometer neergezet. In recordtempo hebben we de boeiendste gebouwen en moeilijk shiny koepelornamenten in de omgeving bekeken (wat dat betreft is op vakantie gaan met een stel kerels wel handig; shit bekijken en niet te lang dralen :D). Na een kopje (cola|bitter lemon|iced tea|koffie) was het echter tijd om Dresden te verlaten en de auto in de richting van Praag te sturen.

Stiekem zijn we op moment van schrijven al in Praag, maar daar over een ander keertje meer,

--akaIDIOT namens alle idioten

Dag 4, 5 en 6 - Value for money 21 augustus 2011, 17:38

TL;DR Guns en drukke steden

Na onze spannende avonturen in Dresden werd het tijd om onze spullen bijeen te rapen en op weg te gaan naar Praag. Vanwege ons ietwat verkorte verblijf in Dresden zouden we hier 3 nachten verblijven in plaats van 2; tijd genoeg om wat cultuur op te snuiven en om wat barbaars te doen!

Bij onze aankomst in Praag stond ons al de eerste verrassing te wachten, ons hostel bleek te bestaan uit twee gebouwen, eentje die een 4-sterren accomodatie bij een conferentiecentrum vormt en een tweede hostel waar el cheapo studenten op doorreis kunnen bivakkeren. Dat betekent in principe dat onze kamer bestond uit oude oostblokinboedel (een lappendeken als tapijt, gordijnen die nét niet breed genoeg zijn en bedden gemaakt door drie oude sofakussens aan elkaar te stitchen) maar dat we voor alle andere faciliteiten (bar, mooi ingerichte tuin, ontbijtbuffet, internet) terecht konden bij het hotel ernaast. Beide locaties waren van dezelfde eigenaar, die het schijnbaar geen probleem vond dat het 12-eu-per-nacht-schorriemorrie tussen zijn 4-sterren-aardappel-in-de-Tsjechische-keel gasten rondwandelde. Uiteindelijk hebben we onze tijd in de buurt van het hostel dus voornamelijk rondgebracht in de luxe van het buurhotel, alleen om te slapen verhuisden we onze aarsch richting de plank-for-a-bed slaaplocatie.

De ho(s)tels lagen ver uit het centrum van Praag (waarschijnlijk ook de reden dat ze zo cheap waren), dus voor het avondeten hebben we het duurste maal tot dan toe genuttigd; een warm buffet in het 4-sterren hotel. Schijnbaar was het personeel niet gewend dat de gasten uit Garni (ons hostel) kwamen eten in de luxe van het hotel want al onze bewegingen werden nauw in de gaten gehouden door het aanwezige personeel en even later kwam zelfs een manager polshoogte nemen wie er in deze conferentie-rustige periode toch in godesnaam van hun buffet kwam snoepen. Geheel in tuinfeeststijl trokken wij ons daar natuurlijk weinig van aan en hebben we in alle rust ons net-niet-Tsjechische eten opgegeten. Het einde van de dag hebben we gevierd met een drankje en een kersentabakje in onze meegebrachte shisha (waterpijp).

Cultuur

De bedden sliepen niet geweldig maar vielen uiteindelijk wel mee, met een tikje nek-/rugpijn begonnen we de volgende dag aan het culturele deel van ons verblijf in Praag. Wat is die stad enorm druk! Het mag dan hoogseizoen zijn, de gigantische drukte (vooral op de centrale pleinen en bij de Karlsbrug) was vrij overweldigend. Gelukkig waren de bezienswaardigheden ruim de moeite waard. Tussen de foto's (internet te traag, foto's later) kun je nog wat zien van het mooie uitzicht van de toren die aan het grote plein ligt. De hele middag en avond hebben we door Praag rondgezworven, als echte toeristen alles fotograferend en met een reisgidsje in de hand. Het centrum van Praag is vrijwel onbetaalbaar (that is, het is net zo duur als Nederland) maar als je wat verder van het centrum vandaan gaat en je wat beter met de Tsjechen zelf inmengt hoeft het allemaal niet zo duur te zijn. Ons avondmaal kwam dan ook bij een vrij simpel restaurantje aan de rand van een groot park waar we voor zo'n 10 euro per persoon erg goed gegeten hebben. Ondertussen was er op een klein eilandje in de rivier achter het park een mini festival aan de gang, dus tijdens het eten hebben we genoten van live muziek. Na nog wat naar frisbeeënde mensen gekeken te hebben werd het tijd om weer op huis aan te gaan. En wat kwamen we op weg naar de auto tegen, halverwege de mooie Karlsbrug? 3 gasten die op cello nummers van Metallica spelen... rings a bell :P?

Testosteron

Voor de tweede dag hadden we iets speciaals op de planning staan. DTM (Daniël), rem (Rembrand(t)), kaaswagen (Bram) en mrt (Maarten) waren op het moment dat wij ons in Praag bevonden ook in de buurt; rem's ouders hebben een vakantiehuisje in Podebrady en ze waren daar een paar weken op vakantie. Het leek ons leuk om ergens te meeten en wat leuke dingen samen te doen. DTM had een activiteit voor ons geregeld; we gingen ergens in een buitenstadje van Praag bij een schietvereniging schieten met real-life guns! We hadden afgesproken bij de schietbaan om 12 uur, waar we verwelkomd werden door onverstaanbare Tsjechen, een fles cola en een vers geschoten volwassen everzwijn in een grote kist. Nadat iedereen er was en ook onze tolk (een 29 jarige blondine die een centje bijverdient door tolk te spelen) was aangekomen, mochten we los op de shooting range. We begonnen met 5 schoten met een 9mm en daarna 3 schoten met een .357 magnum op een buitenrange. Ietwat voorzichtig trok DTM de eerste keer aan de trekker terwijl wij met gespannen gezichten afwachtten hoe hard de knal zou zijn. Gelukkig hadden we oordoppen op, die beestjes mogen dan niet heel groot zijn maar hard BAM doen ze wel :)

De tweede set guns bleken heuse Kalashnikovs te zijn (jammergenoeg gestript van hun mogelijkheid om volautomatisch te vuren), één originele AK en één uitvoering die ze bij de Tsjechische politie gebruiken. Omdat de buren al meerdere malen geklaagd hadden mochten deze enkel afgevuurd worden in een geluidsdichte ruimte, een grote lange tunnel met aan het eind een paar bungelende waterflessen en daarachter weer een zandbak. Die handgeweren bleken maar proppenschieters; Kalashnikovs is waar het echte werk ligt. Ieder van ons begon met een lichte grijns op het gezicht, leftover van de handgeweren, en nadat we elk 10 kogels met beide Kalashnikovs hadden afgevuurd waren we veranderd in een groepje kleuters op sinterklaasavond, nét nadat de pakjes zijn uitgedeeld. Hoewel we graag veel foto's hadden willen hebben van het schieten zelf is dit maar een aantal keer gelukt, de rondvliegende lege hulzen en harde knallen zorgen ervoor dat plaatjes schieten niet echt handig is. Gelukkig mochten we na het schieten nog zoveel foto's maken als we wilden, met de lege wapens. Het resultaat hiervan gaat nog online komen, zodra we ergens internet vinden wat meer dan 2kb/s kan uploaden :)

Na het schieten kregen we nog een biertje bij de schiettoko, waarna we met zijn allen richting rem's vakantiehuisje zijn vertrokken. De rest van de dag hebben we een beetje gerelaxed met een bordspelletje, een biertje en wat steak. Om een uurtje of 12 's-avonds waren we weer in het hostel, tijd om eens goed te slapen zodat we de volgende dag op weg konden richting de volgende bestemming: Ostrava! Maar dat, lieve kijkbuiskinders, is een verhaal voor de volgende keer.

Namens de trippers,

-- Sakartu

Dag 7 & 8 - Clue- en frisbeeloos 22 augustus 2011, 2:21

TL;DR: frisbee pleite, Polska is niet te volgen

Vanuit Praag was het plan in Tjechië te blijven en door te rijden naar Ostrava, een eind naar het oosten. Na het uitchecken vanuit ons prachtig shabby hotel in Praag bleek het boeken van een overnachtingsplek in Ostrava op de dag zelf een behoorlijke opgave, dus zijn de plannen wat aangepast. In plaats van het oosten hebben we geopperd meer naar het noorden te rijden, richting Wrocław, in Polen. (red: deze Wroclaw wel met wazig streepje, want Sakartu kon die niet uit zijn tobo krijgen)

Voor de verandering besloten we Tom te vragen naar een route zonder snelwegen, iets wat vrij goed beviel. Halverwege de route liet Google Maps™ een groot stuk groen zien, wat ons eerste waypoint richting Polen was. Lunch werd onderweg bij een tankstation met het minst geïnteresseerde en meeste trage personeel dat ze konden vinden geregeld in de vorm van een kip-sjahsłik (of hoe men dat in deze contreiën ook schrijft) met een broodje er omheen.

De grote groene vlek op de kaart bleek een groot bos, waar we na een bijzonder dun weggetje met de auto te hebben gevolgd een eindje een berg op en het park in konden wandelen, dit alles met een heerlijk zonnetje van achter. Halverwege de tocht omhoog besloot een zekere gebrilde mongool toch de in Pȯdebrådy zo skillful gevonden frisbee eens naar zijn vrienden te gooien. Uiteraard landde het gelievde apparaat in het water op een onmogelijke plek, waarbij er cermoniëel afscheid genomen moest worden van het geliefde stuk speelgoed en ondergetekende tot op moment van schrijven opmerkingen over ronde voorwerpen die gemist worden moet incasseren. (red.: Oftewel, akaIDIOT vond het nodig de frisbee in een riviertje te gooien)

De rest van de reis zonder snelwegen werd een hobbeltour over bijzonder goed onderhouden wegen door een land wat asfalt nog moet uitvinden, maar het uitzicht was vrij awesome. Zodra we foto's op een fatsoenlijke manier kunnen uploaden zullen we dit delen :). (red: @akaIDIOT, dat fotoscript schiet echt niet op)

Hoe we Wrocław moeten uitspreken zijn we nog niet helemaal achter, maar dat geldt eigenlijk voor alles in Polen. De taalbarrière in Polen is de grootste die we tot nu toe hebben gevonden; van Poolse borden, menukaarten en mensen is geen soep te koken of wat nuttigs van te breien. Gelukkig spreken horeca-medewerkers soms wat woordjes Engels en hebben we de eerste avond na om 21:00 aan te komen in ons hostel eten kunnen bestellen van een menukaart met minder rare accenten op letters dan die gekke Polen gewend zijn.

Het hostel in Wrocław is een vrij gemiddelde 'value for money', helaas is het vrij goedkoop. Al hebben we een 6-persoons kamer met z'n vieren, de stapelbedden zijn luidruchtig en belegd met een matras dat 4 jaar geleden al vervangen had moeten worden en heden ten dagen je rug versiert met springveercirkels. De kamers zouden aangekleed zijn in stijl van verscheidene cultfilms (ondergetekende had zich natuurlijk verheugd op de Lebowski-kamer :D), maar dit thema is geïmplementeerd door voor elke kamer een ander blik verf open te trekken. Laten we zeggen dat we het genoegen hebben in de 'Clockwork Orange'-kamer te slapen. Als klap op de vuurpijl hebben we maar liefst drie verschillende WiFi access points van het Cinema Hostel in de buurt, allen zonder werkend internet; ze zullen de rekening niet betaald hebben ofzo…

Na heerlijk en verrassend goedkoop tot over elven te hebben gegeten en geborreld in een ondergronds restaurantje met een Australië-fetish was the fellowship of the TuinTrip in het geheel afdoende gaar en werd er besloten te gaan slapen. Gelukkig was het zaterdag en zitten er slechts vier nachtclubs in het steegje waar onze kamer over uitkijkt, dus dat sliep heerlijk. In combinatie met de houtzagerij-immitaties van een zekere trippert was deze eerste nacht in Polen één groot feest.

De volgende ochtend was zondag, en in een religieus land als Polen zagen we het niet zo zitten om lang op zoek te gaan naar een broodjestoko die op de dag des Here™ open was. Gelukkig zit er pal naast het hostel een 24-uur-winkel-ding, dus een broodje met goedkope kaas en iets wat door moet gaan voor worst was snel gefabriceerd.

Onze volle dag in Wrocław hebben besteed met het struinen door de stad die veel mooie gebouwen kent en tegelijk een behoorlijke bouwput is. Opmerkelijk detail is dat ze in Wrocław op elke gevel een ander likje verf hebben geflatst, met een vrolijk geheel tot gevolg. Diezelfde gevels deden ons behoorlijk denken aan de karakteristieke Nederlandse klokgevels, maar dan veel leuker en interessanter door de vele kleurtjes.

Lekker hangen op een grasveldje in de zon (met een open WiFi O:)) en een korte wandeling door de andere kant van de stad later vonden we een botanische tuin waar bleek dat het Poolse woord voor student behoorlijk klinkt als 'student' en we voor bijna niets door een grote fancy tuin hebben gelopen. In de hoek van deze tuin bleek een klein huisje onmogelijk goedkope koffie met taart te verkopen (al kostte het behoorlijk wat moeite de menukaartjes voor het raam te ontcijferen).

Als afsluiter van een lange stadswandeling hebben we gegeten in een restaurantje aan het grote plein in Wrocław, een restaurantje wat wel meer waard was dan de prijs op de menukaart. Ik kan me momenteel even geen lekkerder stukje varkensvlees indenken dan wat ik op moment van schrijven aan het verteren ben. Het geniale stukje cheese cake met moeilijke hoeveelheden chocola was eveneens… geniaal en bier bleek verkrijgbaar in glazen van 0,3l of pullen van 0,7l; een keuze die snel gemaakt was. Mocht de lezer het tot deze paragraaf gehaald hebben en zich ooit in Wrocław bevinden, aarzel niet en neem plaats in 'Restauracja Pod Fredra' naast het raadhuis in het midden van het centrum. We waanden ons in een superchique en -duur restaurant en bleken toch voor ~€65,- voor vier man hoofd- en nagerecht vergezeld door 1,4l bier klaar te zijn.

Bij gebrek aan slaperigheid wordt er nog wat fruittabak verstookt op een geschikte locatie in de stad voor de geïnteresseerden voor we na een geslaagde dag Polen ons krakende bobbelbedje weer opzoeken. We mogen wellicht weinig snappen van die Polen en hun gare taaltje, ze lijke vrij aardig te snappen wat een stel Nederlandse kerels blij maakt hier :D.

Ook namens de tripperts die geen zin hebben om te bleghen en excuses voor de steeds langer wordende wauwels,

--aka :)

Dag 9 en 10 - Pauper eten en paarden 26 augustus 2011, 0:37

TL;DR Mooiste centrum; matigste eten

Vanuit Wrocław was onze volgende bestemming één van de hoogtepunten van Polen; Kraków. Op weg naar Kraków toe werd duidelijk hoe het oostblokregime hier huisgehouden heeft, heel veel verlaten industrie en hier en daar een al dan niet actieve kopermijn. Gelukkig was er genoeg natuur over voor ons om ergens halverwege te bivakkeren en gebruik makend van kaasbol's geniale kookdevice een portie noodles en thee te fabriceren.

Het centrum van Kraków is een van de mooiste die we so far gezien hebben. Het is wel te merken dat na het communisme een hoop van het te verdienen geld in de regio is gaan zitten, alle gebouwen in de buurt van het centrum zijn heel goed onderhouden en vrijwel alles ziet er gelikt uit. Op het moment dat wij er waren was er een of ander volksfestival aan de gang; er was live muziek op het grote plein en er waren overal kraampjes met handwerk en verschillende soorten eten. Er was zelfs een heuse blacksmith zijn ambacht aan het vertonen en we hebben een tijd staan kijken naar wat deze mannen aan prachtigs kunnen vormen uit het brons en andere metalen. Ook rijden er vanuit het centrale marktplein constant koetsen af en aan die je tegen betaling een rondje door de stad aanbieden. Op het midden van het plein ligt een textielhandelscentrum uit de Renaissance met binnenin een passage met allerlei winkeltjes, van toeristische meuk (zoals mijn Kraków shirt... hey, hij was vet, dus kheb hem maar gekocht :P) tot houtsnijwerk en zelfs met hier en daar nog een authentiek stoffenzaakje.

Vlak buiten het centrum ligt een kasteel met een verdedigingswal waar je overheen kunt lopen, met halverwege daar naartoe een fijn terrasje met koude biertjes. En stiekem is Polen best wel gelovig, dus nonnen en priesters zie je vrij veel... Maar twee monniken, compleet met pij en open-source baard én smikkelend van twee vers gehaalde ijsjes zie je niet zo vaak :)

Naast religieuze legendarische figuren heeft Kraków ook fictieve legendarische figuren. Ergens halverwege de verdedigingswal is een erg laag en smal trappetje naar beneden waar je in een grot komt waar naar verluid een moeilijk-veel-armige draak woont. We zijn deze lokale ledenmatenhydra niet tegengekomen tijdens onze verfrissende afdaling maar bij de uitgang stond wel een replica, eentje die vuurspuwend en al wel voor onze foto wilde poseren.

Jammergenoeg was het eten in Kraków minder gaaf. Of naja, het eten was eigenlijk wel ok, maar de mensen die het komen brengen kijken je aan alsof ze het liefst hadden dat je ter plekke in rook op ging. Een opbeurende opmerking onzerzijds mocht de sfeer jammergenoeg niet verhogen.

Kraków was tevens een beetje onze stilte voor de storm. Na Kraków zouden we ons namelijk begeven in de donkere krochten van het Slowaakse hooggebergte voor onze volgende bestemming: Banská Bystrica

Namens de cultuurdoordrenkte trippers,

--Sakartu

Dag 11 - ♪ Young men, 'cause you're in a new town ♪ 26 augustus 2011, 0:38

Na Kraków was de volgende grote stad op de lijst om langs te gaan Budapest. Voor de mensen die kaart kunnen lezen zal duidelijk zijn dat een behoorlijke rit is, dus hebben we vantevoren al gepland te overnachten in het plaatsje Banská Bystrica. Helaas hadden hostelwebsites wat moeite met het vinden van de grote hoeveelheden hostels die we in middels gewend waren, en leken we aangewezen op een YMCA-hostel.

Met de Village People pompend over de woofers in de auto hebben we Tom wederom gevraagd snelle wegen te mijden en ons op slingerende wijze over een bergrug te sturen naar Banská Bystrica in Slowakije. Een niet bepaald overdadig krachtige auto op LPG over bergen duwen bleek zo nu en dan een uitdaging voor het arme ding, maar natuurlijk brengt 'ie ons waar we zijn moeten. Halverwege de reis hebben we nog wat frisbee-oefeningen gedaan in de zon om spieren soepel te houden, en tegen het avondeten parkeerden we de waggie in het relatief kleine Banská Bystrica.

Een YMCA-hostel is natuurlijk geen roze regenboogclub met hoofdbanden en bloemetjesbroeken, al zouden de Village People je anders willen laten geloven. Ons hostel was (helaas :P) gewoon een hostel in een doorreisstadje, want er bleken veel mensen die onze route volgen daar te overnachten.

Een groot verschil met de meeste plekken waar we voorheen geweest zijn was het feit dat Banská Bystrica meer middle of nowhere is dan andere steden. We zagen er dan ook--afgezien van de hostelgasten--eigenlijk alleen maar locals. Het lokale restaurantpersoneel spreekt er bijvoorbeeld vrij beroerd Engels, al is dat nog altijd beter dan ons kunsten in Slovak… Het bestellen van vijf hoofdgerechten voor vier mensen bleek hierdoor onmogelijk, zoiets doe je blijkbaar niet in Slowakije als je je niet fatsoenlijk verstaanbaar kan maken. Op deze manier gingen de Slowaakse kaasdumplings die Katka van het YMCA ons had aangeraden aan onze neus voorbij, maar hebben we gelukkig toch heerlijk en bijzonder cheap gegeten.

's Avonds bleek iemand een feestje te houden in het hostel waar die gekke Hollanders ook een pilsje aangeboden werd, iets wat we natuurlijk niet afslaan. Het ene pilsje buiten de deur--de volgende dag moesten we op tijd weer uitchecken--was de goedkoopste die we tot nog toe hebben weten te bemachtigen: de lokale pub in Banská Bystrica verkoopt bier/pivo/piwo voor maar liefst €0,95 per halve liter. De medewerkers van het hostel die ons hebben meegesleept vertelden dat dat heel normaal is in Slowakije; veel meer dan bier is er niet te beleven vaak, dus dan kan het maar beter goedkoop zijn :)

De volgende ochtend hebben we het mooi uitziende marktpleintje van het stadje wat verkend, maar liepen al vrij snel het boeiende gedeelte van het centrum uit, het is nou eenmaal niet zo groot. Een dientengevolge korte wandeling later zijn we dan ook vertrokken richting Budapest, maar hierover later meer :)

ook namens trip, trap en trop,

--akaIDIOT

Dag 12, 13 en 14 - Just the way I like my Budapest; dark, hot and damp 28 augustus 2011, 19:11

TL;DR warm, badhuis, caving, shiney, goulash

De volgende bestemming van onze duizelingwekkende doorreis was een plek met veel herinneringen voor een aantal van ons; Budapest. Twee weken terug nog het bruisende centrum van de (Oost-)Europese festivalscene, nu was Budapest veranderd in een licht sluimerende hub voor roadtrippers en vakantiegangers in alle soorten en maten. Ons hostel was een vrij groot pand midden in district VII, dicht bij het centrum aan de Pest kant van de Donau. Op het moment van aankomst (eind van de middag) was het duidelijk dat Budapest onze warmste spot so far zou worden, het was er ruim 38(!) graden. Dat betekende onder meer dat we de rest van de dag voor pampus hebben gelegen in onze hostelkamer, onderbroken door wat te eten 's avonds (mjum, steak!) en een koude douche.

Omdat we 2 volle dagen (en 3 nachten) in Budapest zouden blijven leek het ons leuk om eens wat meer te doen dan alleen het centrum bekijken. Dus stonden er de tweede dag twee dingen op het programma: een badhuis bezoeken en "Caving under Budapest".

Een van de tuintrippers is licht hydrofoob, dus vertrokken we met 3 man richting badhuis Szechenyi, het grootste van Budapest, hetzelfde badhuis waar een aantal trippers het jaar ervoor al waren geweest tijdens Sziget. Aldaar hebben we even heerlijk afgekoeld en ons vermaakt met het bekijken van en zwemmen in alle verschillende baden die het badhuis te bieden had. Jammergenoeg mocht deze welkome verkoeling niet al te lang duren, om kwart voor vier werden we immers verwacht op een verzamelplek voor de sportiefste activiteit van de trip; "Caving under Budapest", wat dat ook zou betekenen.

Bij aankomst op de verzamelplek werden we opgewacht door een vrij sportief en ietwat alternatief uitziende figuur van een jaar of 30 die ons vertelde dat we twee standaardbussen zouden nemen naar een plek aan de Buda kant van de Donau, iets buiten Budapest zelf. Daar kregen we te horen dat we een grot in zouden gaan met groepen van ongeveer 10 mensen, waar we samen met een gids een tocht van 2 tot 3 uur zouden maken, afhankelijk van de route. In de grot was het zo'n 10 graden Celcius en de luchtvochtigheid was bijna 100%, dus kregen we (net passende) overalls om aan te trekken. En natuurlijk is het pikkedonker en zouden we een aantal interessante klimmen moeten doen, dus een helm met een lamp erop was geen overbodige luxe. De 2,5 uur die we uiteindelijk ondergronds hebben doorgebracht waren (zowel letterlijk als figuurlijk) adembenemend. Onze gids koos zijn eigen route door het stelsel van corridors en chambers en liet ons hier en daar zien wat de handigste plekken waren om je voeten of handen te plaatsen. Ondertussen vertelde hij dingen over de grot en over tochten die hij eerder had gemaakt, maar vooral over bands die hij gaaf vond en welke nummers hij speelde op zijn gitaar :) Hier en daar moesten we stukken naar beneden glijden ("On your bum", zoals onze gids het zo mooi kon vertellen) en een enkele keer was de doorgang dermate klein dat er niet genoeg plek was om je handen onder je lichaam te houden, waardoor je als een soort slang al wurmend en kronkelend je weg moest vinden. Onderweg kwamen we een aantal grotere ruimtes tegen, elk met hun eigen naam en elk met hun eigen eigenaardigheden. De namen waren niet enorm origineel; we hebben geleerd dat "Cavers" in general een obsessie hebben met geslachtsdelen, onderweg kwamen we een fallussymbool uit klei tegen en zijn we door een erg nauwe doorgang gekropen die (vertaald) "birth-hole" (en schunniger) heet. Tegen het einde werden de klimmen wat ingewikkelder en moesten we als een team samenwerken, elkaar aangeven wat de handigste manieren naar boven of beneden waren en soms een voetje of handje aanbieden voor de stijlste stukken. Toen we na 2,5 uur weer buiten aankwamen waren we allemaal buiten adem, bezweet, vol modder en hadden we allemaal een grijns op ons gezicht. Dit was zeker een van de gavere ervaringen tijdens de trip! Inmiddels was het alweer ruim avond en hadden we geen zin meer om iets fancies te eten, dus het is de Mac Donalds geworden.

De dag na het caven hadden we ingeplanned om Budapest te gaan bekijken. Ons door de spierpijn heenvechtend namen we de metro naar "Castle Hill", een van de mooiste stukken van Budapest. Daar aangekomen bleek het gehele Aziatische continent dezelfde plannen te hebben als wij waardoor we op een redelijk hoog tempo langs alle bezienswaardigheden zijn gewandeld. Castle Hill is tevens het duurste stukje van Budapest, een halve liter bier kostte al gauw meer dan 5 euro waar we in de rest van Budapest niet meer dan 2 betaalden. Na een paar uur hadden we het meeste wel gezien en hebben we nog wat gerelaxed op het binnenplein van het hostel met een waterpijpje.

Omdat we toch in Hongarije waren en we nog geen goulash op hadden werd het tijd om een fatsoenlijk goulash restaurant te zoeken. Gelukkig bood internet een uitkomst, we vonden een klein restaurantje in een buitenwijk van Budapest, op een kwartiertje lopen van ons hostel, waar de Hongaren zelf ook hun maaltijd nuttigen en waar de goulash erg goed bleek te zijn. Omdat we allemaal een goulashgerecht hadden besteld, stonden we ook in een uurtje weer buiten; het eten stond na een minuut of 15 na binnenkomst al voor onze neus en de tastiness van het geheel zorgde ervoor dat het niet snel daarna ook weer verdwenen was.

Een goeie nachtrust verder werd het tijd om Hongarije weer achter ons te laten en op weg te gaan naar onze tweede Slowaakse bestemming: Bratislava, maar daarover volgende keer meer.

Namens de trippers en zittend in een zitzak,

--Sakartu

Dag 15 en 16 - Bier met schapenkaas op zondag² 29 augustus 2011, 23:33

TL;DR: zondag, bazenhostel, gras, eindelijk schapenkaas, alweer piwo

Na degelijk gebakken en verbrand te zijn in Budapest vervolgde de trip zich wederom naar Slowakije, dit keer richting de hoofdstad Bratislava. Gezien Bratislava niet zo heel ver van Budapest ligt en er in de omgeving tussen de twee steden niet zoveel boeiends te vinden bleek waren we rond 15:00 al in Bratislava, waar alles op zondag blijkbaar behoorlijk uitgestorven is (zat ruimte om een rondje te draaien als Tom je de verkeerde kant uit stuurt, bijvoorbeeld). Het geboekte hostel is het Art Hostel Taurus.

Het hostel bestaat blijkbaar pas sinds mei 2011, dus alles is er nieuw, schoon, spiffy, fancy en meer van dat soort bijvoegelijke naamwoorden. De kamers hebben hier geen nummers, maar namen als "Rock & Roll", "Opera" en "Blues". Onze kamer heette "Jazz", al was er verder helaas niets te zien wat die naam waarmaakt. Alles is wel supernetjes en degelijk, we waanden ons eigenlijk in een hotel, en dat voor zo'n €15,- per persoon per nacht pal naast het centrum, inclusief onthap :D

De eerste dag bevielen de zitzakken in de hal van het hostel dermate goed dat we daar relaxt hebben zitten boekjelezen tot de behoefte aan de lokale cuisine inzette. Ondertussen lijkt iedereen hier verslaafd aan de heerlijk flauwe humor van Terry Pratchett en de Discworld; alle 3 boeken die ondergetekende meenam op reis zijn momenteel in gebruik :)

Volgens de aardige mevrouw van het hostel moesten we het oude centrum hebben voor een hoge concentratie aan plekjes om te eten, dus hebben we daar een aardig uitziend tentje gevat en hebben wat lokaals besteld. Helaas bleek de hele wijk nogal toeristisch, en ons uitgezochte etenstentje aan de paupere kant, zonder dat het goedkoop was... Uit pure frustratie besloten we maar gewoon bier te gaan drinken in een Ierse pub waar we op zoek naar eten al langs waren gelopen; een supergezellig plekje waar we tot de laatste ronde hebben zitten pilzen.

De volgende ochtend beviel iets minder goed dan de meeste, maar het ontbijt dat tot 10:00 werd geserveerd beviel prima; zelden zoveel toast met smakelijk geel plastic naar binnen zitten schoffelen :) Bijgekomen van de pivogerelateerde oncomfortabelheden was dit de dag om het boeiende deel van Bratislava te verkennen.

Dit avontuur begint bij een vrij willekeurige plek om te lunchen. Bij twijfel over het gekriebel op het raam wat aandeed als "panini: €2,20, sandvich: €2,-" vroeg de eigenaresse maar gewoon of we misschien honger hadden en wat te drinken wilde. Op zich had ze wel een punt; we waren immers op zoek naar wat te eten. Een broodje gezond met een bakkie pleur was snel besteld en geleverd, waarna we lekker de broodjes oppeuzelden. Eenmaal verorberd kwam mevrouw echter met nog een schaaltje broodjes aanzetten, want 'op dat vorige schaaltje was het brood bijna op, die waren eigenlijk te klein'... Prima natuurlijk, meer gratis brood meer beter; wat een grappig en gezellig wijf, pardon my Slovak. Hiermee was de pret voor haar natuurlijk niet op, want vier Hollanders zie je natuurlijk niet elke dag. Toen mevrouw alles had opgeruimd kwam er ter verrassing nog een fles lokale kruidenbitter naar buiten (het was op dit moment 13:00 :P), compleet met gebrekkig Engelse verhalen. Uiteindelijk hebben we ruim zitten lunchen met extragratis verrassingsalcohol en aanwijzingen naar een relaxt stukje hanggras aan de Donau waar het mooi vrouwtjes kijken moest zijn volgens de locals :P

Een interessant stukje groen om op te hangen zegt de gemiddelde trippert geen nee tegen, en alcohol waren we toch ietwat geforceerd alweer aan begonnen, dus een biertje gaat er ook wel weer in :) Vanaf het groene Donau-strandje moesten we toch het imposant uitziende kasteel van Bratislava maar eens van dichterbij gaan bekijken, wat een erg mooi gebouw blijkt. Momenteel wordt er hard (naja, relatief hard gezien de temperatuur) gewerkt aan uitbreidingen aan het gebouw, compleet in authentieke stijl; erg gaaf. Een stel mooie foto's later had het kasteel ook een restaurant, waar we uiteindelijk dan toch de traditionele Slowaakse Bryndzové halušky die ons al een paar keer door de handen was geglipt hebben weten te bemachtigen. Dit is echt een aanrader voor de welgewaardeerde lezert die dit ooit op een kaart ziet staan, die shit is echt superlekker (en dodelijk zwaar, en supergoedkoop) :D Tijdens de naborrel begon er bij het bedrijfsuitje naast ons een bandje te spelen, die hun best leken te doen Nederlandse smartlappenmuziek in het Slowaaks te maken.

Op moment van schrijven is het rustig toeven in het hostel na wat nabiertjes bij zonsondergang waar we vanaf de kasteelberg heel Bratislava konden overkijken. Al met al is Bratislava een gave stad waar het al twee dagen zondag-achtig rustig is, terwijl toch echt maar één van die twee dagen echt zondag was. Rustig of niet, het was echt de moeite waard en prijstechnisch zeer goed te doen zolang je buiten het toeristische centrum blijft.

Zojuist is er besloten Wenen nog aan te doen als laatste bestemming tijdens deze Europa-rondreis voor we in één ruk doorrijden naar onze eigen bedjes in Enschede. Gezien vrijwel alles ad hoc geregeld wordt is hier natuurlijk niet echt een pijl op te trekken, maar dat zien we de volgende aflevering, lieve kijkbuislezerts ;)

Voor ondergetekende waarschijnlijk de laatste keer gezien Peter Wenen nog mag verslaan, dus vanuit de luie Poäng in Art Hostel Taurus de vriendelijke groenten,

--akaIDIOT

Dag 17 en 18 - Speelse eekhoorns en schiereilandschnitzels 01 september 2011, 23:30

TL;DR Heel veel moois, jammer van de je-hebt-geen-vignet boete

Op dag 17 van onze trip was het alweer tijd voor de laatste bestemming: Wenen. Vanuit Bratislava is het maar een uurtje rijden en voor we het wisten waren we dan ook bij de grens. Daar was het één grote bouwput wat ervoor zorgde dat we net de afslag miste naar het grenskantoor waar we van plan waren een vignet te halen voor de Oostenrijkse snelwegen. Omdat we niet zeker wisten of het vignet nog ergens te krijgen viel pakten we snel de eerste afslag van de snelweg om terug te rijden naar de grens; drie keer raden wie ons stond op te wachten aan het eind van die afrit: de politie. Vignetcontrole en hoe hard we ook probeerden we konden de ietwat dikke en ietwat meer kalende vent niet duidelijk maken dat we op weg waren om een vignet te halen... Eindresultaat: €120,- boete en een "tijdelijk" vignet waar we 2 dagen mee konden rijden, net niet genoeg om het te halen tot het eind van onze tijd in Oostenrijk, dus uiteindelijk alsnog een vignet moeten halen aan de grens. Beetje een matige start van de eindsprint maar uiteindelijk mocht het de pret niet drukken.

Om maar meteen in Weense sferen te komen besloten we de eerste avond, na wat gerelaxed te hebben in onze kamer, schnitzel te gaan eten in een random restaurantje in de buurt van het hostel. We weten het nog niet zeker, maar waarschijnlijk zijn de Wiener Schnitzels stukken vlees van gemuteerde varkens; met één enkele schnitzel kon je een heel festivalterrein inclusief artiesten voeden en de korst er omheen bevat definitief genoeg fat crunchy bits om een grote Mariakaars van te maken. Vier varkenskonten, vier biertjes en een half uur later vonden we het wel weer genoeg en zijn we terug gegaan naar het hostel.

Het hostel in Wenen was een vrij run-of-the-mill hostel met als voordeel dat er een vrij actieve gezelschapsruimte is waar elke avond een film wordt gedraaid. De eerste avond bleek dit Avatar te zijn en aangezien de receptie van het hostel ook biertjes verkocht zijn we de rest van de avond maar lekker lui film blijven kijken en biertjes blijven drinken.

De volgende dag (vanochtend, op het moment van schrijven) was onze traditionele cultuurdag. Bewapend met een rugtas met drinken en 4 24-hour OV-kaartjes zijn we kris-kras door Wenen gesjeesd en hebben we alles bekeken wat los en vast zat, en dat bleek nogal wat te zijn. Wenen heeft een grote verzameling mooie gebouwen, vrijwel allemaal in Grieks/Romeinse stijl. Naast al dit moois hebben we ons ook nog wat vermaakt aan de Donau, die we inmiddels voor de 3e keer tegenkomen op onze reis. Aan het eind van de middag werd het nog tijd voor een wandeling door het grote Schönbrunn landgoed, een gigantisch huis met een bijbehorende tuin inclusief Romeinse beelden, vreemd geknipte struiken en bomen, het mooiste uitzicht van Wenen en een shitload aan eekhoorns. Heel. veel. eekhoorns. :D

Als klap op de vuurpeil zijn we gaan eten in een klein restaurantje vlakbij het Volkstheater. Hoewel we eigenlijk wat anders wilde dan schnitzel bleek dit restarant daar toch wel een vrij forse verzameling van te hebben, waardoor 2 van de 4 trippers zich daar maar weer aan waagden. Volgens de kaart bestond het restaurant al meer dan 100 jaar en dat was goed te zien aan de schuifelende, hardhorende Parkinsonserveerster die onze bestelling opnam en ons het eten serveerde. Maar wat een fijn eten it was: niet duur, erg smaakvol en vooral vele malen beter dan de toch wat droge schnitzel van de dag ervoor. Also zonder dat karakteristieke Wiener korstje wat eigenlijk meer aan een kroket doet denken dan aan lokale cuisine. Na ons buikje vol gegeten te hebben aan het lekkere eten en het daarna ook nog verorberd te hebben van een flinke portie Kaiserschmarren liep de avond (en daarmee stiekem ook de Tuintrip) weer ten einde. Morgen rest ons enkel nog de lange reis naar de definitief laatste bestemming; het zonnige regenachtige Enschede.

Voor de laatste maal, Namens alle trippers,

--Sakartu